“Toch vroeg ik me op een gegevens moment af: ligt hier mijn uitdaging? Begrijp me niet verkeerd: ik voelde, en voel me nog steeds, heel erg thuis. Maar professioneel miste wat. Ik heb ook buiten de veiligheidsregio gezocht naar uitdagingen, maar dat voelde ook weer niet goed. De oplossing diende zich echter spontaan aan, zoals dat wel vaker gaat. In de zomer van 2022 kampte Nederland met een opvangprobleem voor asielszoekers. Iedere veiligheidsregio diende mee te werken aan de oplossing. VRBZO besloot dit zelf in te vullen, dus met eigen mensen en middelen. Zo kwam ik als vrijwilliger terecht bij de organisatie van opvanglocaties voor vluchtelingen. Die vrijwillige functie groeide uit tot die van locatiemanager en later coördinator van de locatiemanagers. Vanuit de projectleider en de regio kreeg ik ruimte me verder te ontwikkelen. Ik kreeg dus onverwacht nieuwe kansen en uitdagingen! Ik kreeg een heel breed takenpakket waarbij ik veel contacten moest leggen en regelen.  Ik vond het fantastisch en voelde dat het me nieuwe energie gaf.”

“Het maakt onze veiligheidsregio tot een heel bijzondere werkplek. De dingen zijn hier goed geregeld, er liggen kansen voor wie ze ziet. Je merkt dat de mentaliteit heerst van een hulpverleningsorganisatie. De ‘zachte kant’ is hier wat beter ontwikkeld. Mensen staan voor elkaar klaar en zijn bereid zijn alles uit de handen te laten vallen als dat nodig is. Dat maakt het bijzonder. En daarom ben ik heel blij dat ik hier weer nieuwe wegen mag gaan verkennen.”