Annemie Jansen - OTO-functionaris GHOR.

“Toch vroeg ik me op een gegeven moment af: ligt hier mijn uitdaging? Begrijp me niet verkeerd: ik voelde, en voel me nog steeds, heel erg thuis. Maar professioneel miste ik wat. Ik heb ook buiten de veiligheidsregio gezocht naar uitdagingen, maar dat voelde ook weer niet goed. De oplossing diende zich echter spontaan aan, zoals dat wel vaker gaat. In de zomer van 2022 kampte Nederland met een opvangprobleem voor asielzoekers. Iedere veiligheidsregio diende mee te werken aan de oplossing. VRBZO besloot dit zelf in te vullen, dus met eigen mensen en middelen. Zo kwam ik als vrijwilliger terecht bij de organisatie van opvanglocaties voor vluchtelingen. Die vrijwillige functie groeide uit tot die van locatiemanager en later coördinator van de locatiemanagers. Vanuit de projectleider en de regio kreeg ik ruimte me verder te ontwikkelen. Ik kreeg dus onverwacht nieuwe kansen en uitdagingen! Ik kreeg een heel breed takenpakket waarbij ik veel contacten moest leggen en regelen.  Ik vond het fantastisch en voelde dat het me nieuwe energie gaf.”

“In maart ’23 werden de opvanglocaties weer gesloten. Helaas. Ik ging weer naar mijn oude plek als directiesecretaresse. En ondanks dat ik daar weer helemaal thuis kwam, voelde ik dat ik wat anders wilde. Ik ging met heel veel mensen in de organisatie in gesprek. Zo kwam ik ook bij de GHOR (Geneeskundige Hulpverleningsorganisatie in de Regio). Daar bleek de vacature van OTO-functionaris open te staan. Ik trok mijn stoute schoenen aan en besloot te solliciteren. Met als gevolg dat ik op 1 januari kon starten. Natuurlijk is dat een echte uitdaging. Zo start ik in september met de opleiding tot algemeen commandant geneeskundige zorg. En ik ga nog verschillende modules volgen die horen bij mijn takenpakket. Ik begin dus na 25 jaar aan een heel nieuw carrièrepad. Ik moet nog heel veel leren. Dat wil ik ook graag! Daar krijg ik nieuwe energie van. Tegelijkertijd bouwde ik in al die jaren al zoveel bagage op dat ik vol vertrouwen kan beginnen. En dat typeert deze organisatie: er is vertrouwen dat ik deze klus ga klaren.”

“Het maakt onze organisatie tot een heel bijzondere werkplek. De dingen zijn hier goed geregeld, er liggen kansen voor wie ze ziet. Je merkt dat de mentaliteit heerst van een hulpverleningsorganisatie. De ‘zachte kant’ is hier wat beter ontwikkeld. Mensen staan voor elkaar klaar en zijn bereid alles uit de handen te laten vallen als dat nodig is. Dat maakt het bijzonder. En daarom ben ik heel blij dat ik hier weer nieuwe wegen mag gaan verkennen.”